هی دلم میخواد بنویسم، هی پشیمون میشم و پاک میکنم...
داشتم خاطره مینوشتم؛ پشیمون شدم پاکش کردم
داشتم از کارم و استرس زیادش مینالیدم؛ باز پاکش کردم
داشتم از تنهایی غر میزدم؛ اون هم پشیمون شدم و پاکش کردم
داشتم از برنامه های روزهای آینده ام مینوشتم، اون رو هم پاک کردم...
یکی از دلایل پشیمونیم اینه که نمیخوام رو خواننده هام تاثیر منفی بذارم...
خاطره ام غمگین بود؛ گفتم چه لزومی داره بقیه رو با این غم شریک کنم
استرس کارم کشنده است و لزومی ندیدم اون استرس رو به دیگران انتقال بدم
تنهایی هم که همه این روزها تنهان و غر زدن در موردش یک داستان تکراری برای همست
برنامه های روزهای آتیم هم که دردی از دیگران دوا نمیکنه...
آدم باید یاد بگیره که بیشتر حس های خوبش رو شریک بشه و در نهایت اگر حرفی هم از روی درد میزنه اون حرف سبب رشد بقیه بشه...
+ در انتها یک درخواست دارم، برای رفع تنش کاریم دعا کنید لطفا... مرسی :)
- ۰۳/۱۱/۰۹
و البته دعا اثر دارد.
شما انسان نیکی هستید. قدر خودتون رو بدونید. و به روحتون بیشتر اهمیت بدین و منکر عشق نباشین...شاید واقعا فقط خدا رو داریم و برای خدا کارگزارانی هست روی زمین، یکیش همین عشق.