یک گوشی دارم خیلی گرونه... یعنی خیلی خیلی گرونه... بعد یک گوشی دوم دارم که کسی حاضر نیست حتی مجانی بهش بدم مال خودش باشه!... خیلی قدیمی هست ولی من هم دوستش دارم هم باهاش کلی راحتم و این گوشی رو یکی از خوش دست ترین گوشی های دنیا میدونم...
هرجا که میرم وقتی اون گوشی گرونه دستمه طرف باهام مهربون برخورد میکنه... اما برعکس وقتی اون گوشی ارزونه دستمه کسی بهم محل نمیذاره... شاید جمله درست این باشه که بگم: محل سگ بهم نمیذاره...
الان تو مترو داشتم با گوشی ارزونم وویس میدادم، بصورت اتفاقی با یک دختری چشم تو چشم شدم، با یک حس منفی توام با اخم چشماشو دزدید... قبل از اینکه وویسم تموم بشه اون گوشیم که تو جیبم بود زنگ خورد؛ گوشی و در آوردم و وویسم رو تموم کردم و بعد جواب دادم و به زبون انگلیسی به طرف گفتم الان تو مترو هستم اجازه بده تو اولین فرصت باهات تماس میگیرم... همون دختره تا لحظه ی پیاده شدنم با ۲ تا چشم قلبی داشت نگام میکرد و چشم از روم بر نمیداشت...
همین چیزها باعث شده که دیگه از کسی خوشم نمیاد و نمیخوام کسی بصورت جدی تو زندگیم باشه... خاطرات تلخ زیادی با پارتنر های اینچنینیم دارم... دلم میخواد... بیخیال از گفتن این بخش پشیمون شدم...
پی‌نوشت: ناگفته نماند که احتمالا من خودمم به این مرضی که بهش اشاره کردم گرفتارم...
- ۰۳/۱۰/۱۵
درکت میکنم... منم دوتا گوشی دارم رو هم رفته 6 تومن نمیشن...
یه آیپدم دارم گرونه... ولی خب خوبیش اینه که تبلتو نمیشه بیرون برد... و از طرفی از گوشی بیزارمممم😂
راجب رل و جاست فرند و اینام که گفتی کلا کنسل...